Na de relatief rustige, maar o zo warme, zomermaanden barstten de activiteiten begin september bij de Helpdesk weer los. We hebben het dan met elkaar wel eens over een winterslaap, maar met deze subtropische temperaturen kunnen we voortaan ook wel spreken van een zomerslaap.

Een tijd voor mij als adviseur van de Helpdesk om, van de diverse onderzoeksinstituten op het gebied van het sociale c.q. publieke domein  een aantal lijvige rapporten door te bladeren.

Mijn aandacht wordt vergroot op het moment dat de rol en positie van bewoners, vaak aangeduid met het containerbegrip Burgerparticipatie, voorbij komt. Waarbij ik bij mezelf ook een bepaalde mate van opstandigheid op voel komen als ik lees hoe het woord burgerinitiatief  te pas en te onpas wordt gebruikt. Ik moet dan denken aan hoeveel handtekeningen er nu weer opgehaald zouden zijn om iets in de gemeenteraad of in de Tweede Kamer geagendeerd te krijgen.....voor een landelijk referendum hoeven we het inmiddels niet meer te doen, maar dat terzijde.

Of je nu advocaat, ambulancebroeder, ambachtsman, ambulant hulpverlener, agrariër of adviseur bij een landelijke Helpdesk bent; je bent allemaal inwoner of bewoner binnen een buurt, kern, wijk, dorp of stad. En als je dan met elkaar een gezamenlijk gedragen initiatief neemt, laten we het dan ook met elkaar een initiatief van bewoners of bewonersinitiatief noemen.

Het begrip burger impliceert afstand: uit de mond van een lokaal bestuurder klinkt het dan: “we doen het voor de burgers” of ik hoor een sociaal werker zeggen: “ de behoeftepeiling onder burgers toont aan dat....”.  Zo, dat lucht op en fijn dat ik het in deze column even kwijt kon.

Het taalgebruik bepaald trouwens ook één van de activiteiten waar ik in de eerste weken van september flink mee bezig ben.

In Noordoost-Brabant (Land van Cuijk, Oss, Uden, Veghel) hebben de gezamenlijke gemeenten in 2015 één Beleidskader WMO vastgesteld. Tevens hebben de, in dit gebied aanwezige bewonersinitiatieven zich verenigd in een Platform Welzijn en Zorg. Ter completering vertel ik erbij dat er twee welzijnsorganisaties actief zijn.

Op initiatief van het Platform is drie jaar geleden al het gesprek gestart met de portefeuillehouders WMO en samen werd geconstateerd dat er binnen de drie partijen flinke cultuurverschillen aanwezig zijn waar het gaat om de relatie onderling. Van zeer coöperatief, meedenkend tot aan een gereserveerdheid en een houding van de kat uit de boom kijken. Dit geldt trouwens voor zowel binnen de bewonersinitiatieven alsook voor de gemeenten en de twee welzijnsinstellingen.

Om dit met elkaar bespreekbaar te maken is er in april 2017 een regionale bijeenkomst “op de werkvloer” georganiseerd waarbij welzijnswerkers, gemeenteambtenaren en actieve bewoners aanwezig waren om elkaars taal beter te leren spreken, elkaars dilemma's beter te begrijpen; kortom elkaar eens in brede zin te ontmoeten. Dit heeft zoveel onderling enthousiasme opgeleverd dat deze regionale bijeenkomst eind oktober/begin november een vervolg krijgt in twee subregionale bijeenkomsten waarbij ik, als aanwezige bij beide voorbereidingsgroepen, het leuk en interessant vind om te zien dat de verschillen in dynamiek en daarmee ook het taalgebruik flink uit elkaar gaan lopen. Iedere subregio heeft zijn eigen snelheid en dat is alleen maar goed.

De gezamenlijkheid zit in de maatschappelijke vraagstukken die ze met elkaar willen oppakken.  Oog hebben voor elkaars wereld: het erkennen en herkennen. En het proces zijn gestart om vertrouwen te geven aan elkaar.

De  weg van ZE naar WE is verder ingeslagen.

Evert van Schoonhoven, adviseur Helpdesk NLZVE

evert.vanschoonhoven@nlzve.nl | 06 – 53 87 25 80