Laat ik dit voorop stellen: een bewonersinitiatief heeft alleen kans van slagen als de opbouw en uitvoering van het project door de bewoners zelf wordt gedragen. Alleen dan zijn er vrijwilligers te vinden, die gemotiveerd aan het werk gaan en er samen een succes van willen maken.

De betrokken bewoner heeft de leefbaarheid van zijn plattelandsgemeente hoog in het vaandel staan. Een belangrijk onderwerp is mobiliteit. Hoe komen bewoners zonder eigen vervoer op tijd op hun afspraken? Hoe kunnen zij op bezoek bij familie of vrienden in de buurt? Een avondje uit? Een taxi bestellen kost veel geld. Collectieve vervoersmogelijkheden kennen vaak lange reistijden, omdat meerdere mensen met dezelfde rit op hun bestemming moeten worden afgezet. Als bewoner neemt hij het initiatief om een gemeentelijk mobiliteitsprogramma bij zijn gemeente te introduceren. Hij heeft een groep bewoners achter zich staan.

Bij wie moet hij zijn? Er blijkt een functionaris te zijn die ideeën uit het sociale domein koppelt aan de ambtenaar binnen de gemeente die met dit domein belast is. Dat scheelt een hoop telefoontjes om bij de juiste persoon terecht te komen. Als hij 3 weken na zijn gesprek nog geen reactie heeft terug ontvangen, trekt hij zelf aan de bel. Er is verwarring over wie met wie verder contact gaat opnemen. Zijn contact persoon gaat hem introduceren bij de juiste ambtenaar. Wel met de kanttekening dat er al meer initiatieven met individuele vervoersmogelijkheden in de regio zijn geweest, die allemaal mislukt zijn. Waarom zou dit initiatief dan wel lukken?

Er komt een afspraak. Niet met degene die zijn contactpersoon had aangewezen maar met een collega. Deze ambtenaar heeft zich goed voorbereid, luistert naar het verhaal van de initiatiefnemer en legt hem vervolgens een ander landelijk alternatief voor, waar zijn voorkeur duidelijk naar uitgaat. De rol van de initiatiefnemer wordt gelijk ingevuld: hij zou moeten zorgdragen voor het werven en coördineren van vrijwillige chauffeurs. De gemeente verzorgt vervolgens de reclame. Verbouwereerd verlaat hij het gemeentehuis.

Wat gebeurt hier? Hoe krijgt de initiatiefnemer vrijwilligers geïnteresseerd om zich aan te sluiten bij een landelijke organisatie? Waar geen gezicht is bij mensen die de telefoon van het mobiliteitsprogramma bemensen? Waar ze zelf niet hebben nagedacht over de opzet en de uitbouw en de inzet van vrijwilligers. Dat is hier niet goed overgekomen. Voor de gemeente was het vast gemakkelijker en wellicht goedkoper om met een bestaande organisatie in zee te gaan maar ze lijkt niet te beseffen dat er draagvlak nodig is.  De initiatiefnemer heeft het idee voorlopig maar laten rusten.  Jammer!

En wat doet de gemeente? De gemeente heeft niets meer van zich laten horen. Moet de initiatiefnemer opnieuw naar het gemeentehuis?