Bewonersinitiatieven starten vaak vanuit een gezamenlijke behoefte, onvrede over het voorzieningenaanbod of geïnspireerd op een voorbeeld elders uit het land. De buurtbus wordt wegbezuinigd en bewoners regelen zelf een alternatief. Of een avondje filosoferen met vrienden over ouder worden leidt tot een vernieuwend woonzorgconcept.
Veel initiatieven slagen, maar niet allemaal. Met veel energie en doorzettingsvermogen kom je ver, maar er zijn ook factoren die je niet in de hand hebt. Je hebt ook steun van de juiste mensen nodig én een flinke dosis geluk.
Bewonersinitiatieven zijn divers van aard: er zijn zorgcoöperaties, ontmoetingspunten en wooninitiatieven. Wat ze gemeen hebben is dat ze graag iets willen betekenen voor anderen, met elkaar enthousiast aan de slag gaan en doorgaans buurt- of wijkniveau acteren.
Als je van start gaat, is het belangrijk:
- goed te weten waar de behoefte ligt;
- zicht te hebben op wat er al is en wat er ontbreekt;
- waar mogelijk aan te sluiten bij bestaande initiatieven;
- contact te leggen met relevante organisaties (gemeente, welzijnsorganisaties, wijkoverleggen, dorpsraden);
- te bezien of er een organisatiestructuur nodig is en zo ja, welke;
- een helder en realistisch financieel plaatje te maken;
- draagvlak te creëren door mensen in een vroeg stadium erbij te betrekken (informeren en participeren, bijvoorbeeld tijdens bijeenkomsten, enquêtes);
- alle successen te vieren, hoe klein ze ook zijn;
- niet het wiel opnieuw uit te gaan vinden: praat met mensen die ervaring hebben en informeer je zo goed mogelijk;
- helder en regelmatig te communiceren met alle betrokkenen;
- alle stappen te documenteren;
- je op alle mogelijke manieren zichtbaar te maken (lokale media, netwerkbijeenkomsten);
- de kar niet alleen te trekken: zorg voor mensen om je heen met aanvullende competenties - een initiatief dat te afhankelijk is van één persoon is kwetsbaar;
- - last but not least - je te realiseren dat er vaak een lange adem voor nodig is.